verhalen van Brabants Erfgoed
verhalen van Brabants Erfgoed
verhalen van Brabants Erfgoed
Bosschenaar Henk (79) verzamelt al bijna 50 jaar bidprentjes. Inmiddels heeft hij er ruim 60.000. Het oudste bidprentje dat hij heeft dateert uit 1793, rond die tijd zijn bidprentjes ook ontstaan.
Bidprentjes zijn typisch Brabants gezien ons katholieke geloof. Ooit werden ze bedacht door de Jezuïeten in Antwerpen, toen behorende tot de Zuidelijke Nederlanden. In de loop van de negentiende eeuw werd het gebruik van bidprentjes gemeengoed in het katholieke Brabant. De voorkant van een bidprentje bestond in de beginperiode uit een religieuze voorstelling, bijvoorbeeld een afbeelding van Maria, Jezus of een heilige. Later werd dat een portretfoto van de overledene. Bidprentjes bevatten ook veel gegevens over hoe de samenleving in elkaar zat. Rond 1700 werden ze nog met pen geschreven op perkament, met een mooi gekarteld randje. Begin negentiende eeuw raakten de eerste gedrukte prentjes in omloop, niet voor het gewone volk natuurlijk, maar voor de notabelen. De dokter en de notaris en uiteraard de geestelijken. De bidprentjes voor overledenen zijn bedoeld om de nagedachtenis van de overledene levend te houden en mensen op te roepen om te bidden voor zijn of haar ziel. Tegenwoordig worden ze gedenkprentjes genoemd.
Nu weer verder met Henk. Want iedere woensdag komt hij op het Stadsarchief in Den Bosch bijeen met een groepje bidprentjes-verzamelaars en samen ruilen ze dan hun ‘dubbelen’. Hoe komt iemand erbij om bidprentjes te gaan verzamelen? En hoe ziet zo’n collectie eruit van vroeger tot nu? Dat zijn enkele van de vragen die ik in een documentaire beantwoord wil zien.